Mijn ADHD verhaal

Zelf heb ik altijd al gedacht dat ik ADHD had, maar ik heb me hier tot dit jaar nooit op laten testen. De reden hiervoor is dat mijn beperkte kennis over ADHD ervoor zorgde dat ik dacht er geen last van te hebben. Dit betekent niet dat ik een heel makkelijk leven heb gehad, alleen dat ik de uitdagingen waar ik tegenaan liep hier niet aan linkte.

Aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactiviteit klinken namelijk heel onschuldig, maar kunnen ongediagnosticeerd serieuze gevolgen hebben. Ik neem je kort mee in mijn ADHD verhaal en de signalen en waarvan ik niet wist dat het ADHD was. Ik hoop dat door het delen van mijn ervaring het kwartje bij jou eerder valt dan bij mij.

Mijn ADHD verhaal

Kindertijd

Zolang ik me kan herinneren heb ik al het idee dat ik anders ben dan anderen. Niet per se slechter of beter, maar wel anders. Op de basisschool waren de eerste signalen dat mijn brein anders werkte. Ik was een enthousiast en sociaal kind en had veel vrienden. Mijn leraren zagen potentie, maar merkten ook dat mijn focus meer lag op gezelligheid dan het werk dat gedaan moest worden. Toch was er geen reden tot zorgen: ik functioneerde verder goed. Er werd simpelweg gedacht dat ik gewoon een energiek en spontaan kind was.

Middelbare school

Op de middelbare school veranderde dat. In mijn hoofd voelde het alsof er altijd een storm aan gedachten was. Ik probeerde me aan te passen, me te conformeren aan de verwachtingen van anderen. Hoewel ik mijn schoolwerk op tijd af had en geen grote misstappen maakte, merkte ik dat ik hard moest overcompenseren. Impulsieve neigingen begonnen zich te manifesteren: eten zonder rem, verliefdheden die als een storm opkwamen en weer verdwenen, woorden die sneller mijn mond verlieten dan mijn verstand kon bijhouden. Hierdoor ontstonden onzekerheden en kwamen de eerste deukjes in mijn zelfbeeld. Waarom kon ik niet gewoon 'normaal' doen? Waarom leek iedereen om me heen zoveel meer controle en discipline te hebben?

Studententijd

Tijdens mijn studententijd werd dit gevoel alleen maar sterker. De structuur van school verdween grotendeels en mijn eigen planning werd een uitdaging. Gebrek aan slaap en veel feesten versterkten de chaos in mijn hoofd. Impulsen werden heftiger: geld uitgeven zonder na te denken, eetbuien, drinken om de gedachten storm stil te leggen, dingen zeggen waar ik achteraf spijt van kreeg en ga zo maar door. Hoewel mensen om me heen het niet altijd doorhadden, groeide mijn onzekerheid en schaamte. Mijn emoties gingen alle kanten op en het voelde alsof ik de grip op mijn leven had verloren. Uiteindelijk belandde ik in therapie voor depressieve klachten en kreeg ik EMDR voor bepaalde gebeurtenissen. Het hielp, deels. De donkere wolk verdween, maar de mentale chaos bleef.

Beginnen met werken

Na mijn studententijd werd mijn leven rustiger. Meer slaap, minder alcohol. Dat leek te helpen. Toch bleef er altijd een bepaalde spanning. Ik had veel last van angsten en vermeed sociale situaties. De combinatie van hyperbewustzijn en de innerlijke onrust maakte het lastig om ontspannen. Ondanks dat alles verder goed leek te gaan besloot ik weer hulp te zoeken. Ik volgende Cognitieve gedragstherapie en weer hielp het, gedeeltelijk. Mijn angsten werden minder, maar de chaos in mijn hoofd bleef. Mijn impulsiviteit, mijn moeite met concentratie, mijn mentale onrust – het leek mijn default modus, hoe hard ik ook mijn best deed om er vanaf te komen. Het voelde alsof ik altijd aan het wachten was op de volgende tegenslag die net zwaar genoeg was om me van slag te brengen. Ik kon, naast de mentale onrust, niks hebben.

Ik gooide het over een andere boeg: ik ging zelfhulpboeken lezen, deed aan meditatie en begon met journalen. Het hielp voor de mentale onrust, maar het kostte me enorm veel energie, waardoor ik weinig tijd had voor andere dingen. Het voelde alsof ik mijn hele leven moest bouwen rond een systeem dat me op de been hield. Toch bleef de link met ADHD uit. Ik nam genoegen met het idee dat dit 'gewoon was wie ik was'. Pas veel later, toen ik de puzzelstukjes eindelijk op hun plek zag vallen, besefte ik hoe diep ADHD door mijn leven had gelopen, zonder dat ik het doorhad.

ADHD doorverwijzing

Altijd had ik al het idee dat ADHD misschien een rol speelde in mijn leven. Maar ik linkte het nooit direct aan de problemen waar ik tegenaan liep. Ik dacht eigenlijk dat het iets was waar ik weinig last van had, omdat ik verder goed presteerde op school en werk. Ik had twee bachelors, een master, een goede baan, een fijne relatie. Totdat was er iets in mij dat en officiele diagnose wilde hebben. Misschien wilde ik gewoon antwoord op de vraag wat mij anders maakte dan anderen. Dus ik maakte een afspraak bij de huisarts. Ik deelde een greep uit mijn klachten, die ik wel aan ADHD wist te linken, zoals verkeerde inschatting van tijd en aandachtsproblemen. Ik kreeg een doorverwijzing naar ADHD Centraal.

Zou ik dan eindelijk het antwoord krijgen waar ik zo lang naar zocht? In ieder geval niet meteen, want de wachttijd was langer dan een jaar. Als je denkt ADHD te hebben en je moet ene jaar wachten is dat een kwelling. Ik gebruikte dat jaar om me te verdiepen in ADHD. Het werd mijn nieuwe hyperfocus. Ik las boeken, luisterde podcasts en keek TED-talks. Hoe meer ik leerde, hoe meer alles op zijn plek leek te vallen. Was dit dan de kern van al mijn problemen? Maar ook de kern van alles waar ik trots op was. Mijn ambitie, creativiteit en ondernemerschap? Het voelde als een soort opluchting om een antwoord te krijgen op vragen die al jaren in mijn hoofd spookte, maar tegelijkertijd angstaanjagend. Want wat als ik uiteindelijk de diagnose niet kreeg? Wat als ik wéér zonder antwoord achterbleef? Wat wat was er dan mis met mij?

ADHD diagnose

De diagnose begon met een voortraject: mijn vriend en ik vulden afzonderlijk van elkaar de Connors ADHD Adult Rating Scale (CAARS) in, en ik zocht oude basisschoolrapporten op zolder. Mijn moeder had ze gelukkig bewaard.

De diagnosedag zelf vond plaats bij ADHD Centraal en bestond uit een aantal delen. De dag startte vroeg met een intake bij een verpleegkundig specialist, gevolgd door een DIVA-interview met een psycholoog en mijn moeder. Mijn moeder belde in en we bespraken mijn kindertijd. Daarna deed ik een QbTest, een computergestuurd onderzoek naar reactievermogen, focus en beweging. Vervolgens nam ik voor het eerst 5 mg Methylfenidaat onder toezicht van de verpleegkundig specialist en herhaalde de test na inwerking.

Tot slot volgde een gesprek met een psychiater, die alle informatie bundelde en de resultaten met mij besprak. Zij sprak de verlossende woorden uit: je hebt ADHD. Na jaren van zoeken had ik eindelijk het antwoord wat mij anders maakte dan anderen, namelijk de werking van mijn brein. Mijn echte zoektocht begon hier.

ADHD behandeling

Na de diagnose begon mijn behandeltraject. ADHD kan gelukkig effectief behandeld worden met een combinatie van psycho-educatie, cognitieve gedragstherapie (CGT) en medicatie. Het doel is niet om de ADHD te 'genezen', maar om er zo goed mogelijk mee om te gaan.

Psycho-educatie over ADHD

Tijdens de psycho-educatie bespraken we de werking van het brein en hoe ADHD zich uit in het dagelijks leven. In plaats van het idee dat ik 'beter mijn best had moeten doen', leerde ik dat mijn hoofd simpelweg anders werkt. Er werd veel aandacht besteed aan de emotionele impact: hoe constante afwijzing en onbegrip kunnen leiden tot onzekerheid, hoe het niet kunnen afmaken van taken invloed heeft op je zelfvertrouwen en hoe impulsiviteit je zelfbeeld kan schaden. Het voelde bevrijdend om te begrijpen dat veel van mijn worstelingen geen karakterfouten waren, maar neurologisch verklaarbaar. Ook hoorde ik hoe anderen worstelden met dezelfde uitdagingen. ADHD is geen tekortkoming, maar een andere manier van denken. Dit inzicht bracht een vorm van zelfliefde die ik nooit eerder had ervaren.

Medicatie voor ADHD

Ook begon ik met medicatie en er ging een wereld voor me open. Voor het eerst ervaarde ik rust in mijn hoofd. Ik kon een taak beginnen én afmaken. Ik kon luisteren zonder dat mijn gedachten alle kanten opsprongen. Ik kon nadenken voordat ik iets zei. Zelfs sporten voelde anders – alsof mijn lichaam en geest eindelijk synchroon liepen. Kleine, alledaagse taken zoals mijn kast opruimen, boodschappen doen zonder overweldigd te raken of simpelweg op tijd ergens zijn, werden ineens haalbaar. Toch is het vinden van de juiste hoeveelheid en samenstelling van medicatie nog een zoektocht. Hoeveel heb ik nodig? Wil ik het elke dag nemen? En hoe past het in mijn leven? Ik merk dat het een proces is van uitproberen, waarbij ik steeds beter leer wat voor mij werkt.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) voor ADHD

Als derde onderdeel van de behandeling krijg je cognitieve gedragstherapie. Hier zit ik nog middenin. We hebben veel gesproken hoe de ongediagnosticeerd ADHD-invloed heeft gehad op mijn zelfbeeld. Ik besefte pas tijdens deze sessies hoeveel impact het heeft gehad om altijd het gevoel te hebben dat ik ‘te veel’ was, of dat ik gewoon ‘wat beter mijn best moest doen’. Daarnaast hebben we het gehad over ADHD en relaties. Mijn impulsiviteit en moeite met structuur hebben uiteraard invloed op mijn relatie. Het was waardevol om te bespreken hoe ADHD er vanuit het perspectief van min partner uitziet en hoe we samen kunnen werken aan een goede balans. Ook werken we aan impulscontrole zonder medicatie. Hoe kan ik mezelf een pauze gunnen voordat ik iets zeg of doe? Hoe kan ik mezelf kalmeren zonder direct afleiding of externe prikkels te zoeken? Dit zijn vragen waar ik nog steeds mee bezig ben.

De toekomst met ADHD

Hoe mijn toekomst eruitziet met ADHD? Dat weet ik niet precies, maar ik weet wél dat ik niet meer hetzelfde ben als een jaar geleden. Ik begrijp mezelf beter en kan mijn uitdagingen eindelijk plaatsen. Ik weet dat ADHD niet alleen een last is, maar ook een kracht. Mijn creativiteit, mijn vermogen om in korte tijd enorm productief te zijn, mijn enthousiasme en mijn vermogen om buiten de lijntjes te denken zijn geen gebreken, maar unieke eigenschappen. Dus toen mijn vriend laatst vroeg of ik liever geen ADHD zou hebben dan wel? Was mijn antwoord volmondig nee. Het maakt mij wie ik ben en het is mijn kracht.

ANTRE's MOMENTEN

Voor vrouwen met ADHD

• 8 april 2025 | Online moment van verbinding voor vrouwen met ADHD

• 21 juni 2025 | Fysiek moment van verbinding voor vrouwen met ADHD