Lieve vrouw met ADHD,

Ik wil je een verhaal vertellen over mijn leven...

Iets waar je je misschien in herkent...

Hou je het tussen ons?

Voor een groot deel van mijn leven voelde ik me anders dan de mensen om me heen. Alsof sommige dingen in het leven nét wat moeilijker gingen bij mij dan bij anderen. Alsof ik mijn emoties dieper voelde dan anderen. En als kind dacht ik dat dat iets slechts was...

Dus deed ik wat ieder kind zou doen: ik paste me aan. Ik zette een masker op en werd wie ik dacht dat andere mensen wilde wie ik was. Presteren, aanpassen, nooit te veel zijn, nooit laten merken dat ik het moeilijk had en zeker geen hulp vragen. Niet falen!

En eerlijk? Het is grotendeels een succesvolle strategie geweest. Ik had veel vrienden, haalde alle punten op studie, kreeg uiteindelijk een goede baan, een leuke vriend en een fijn huis. Maar ergens onderweg raakte ik mezelf kwijt...

Ik was moe. Op van de façade. Ik kreeg last van depressie klachten en een paar jaar laten angst- en paniek klachten. Ik nam genoegen met het feit dat ik me nooit normaal ging voelen en zolang mensen niet echt zagen dat ik het moeilijk had was dat ok...

Desondanks probeerde ik zelf van alles om de zwaarte te verminderen: Ii volgende erkende therapieën, zoals cognitieve gedragstherapie en emdr; en daarnaast probeerde ik alternatievere methoden: the 5AM club, veel sporten, mediteren, journaling..

En alles hielp een beetje. Het rauwe randje ging eraf, maar vanbinnen veranderde niks. Ik was nog steeds anders, dus ik bleef me aanpassen. Vaak onbewust. Het voelde alsof ik op elk moment door de mand kon vallen.

Tot ik een paar maanden ontdekte wat ik al die tijd als wist: Ik ben anders. Ik kreeg de diagnose ADHD.

En ja, dat betekent dat ik soms chaotisch ben en impulsief. Maar het betekent ook dat ik creatief ben. Energiek. Nieuwsgierig. Vol ideeën.

Mijn brein werkt anders, en dat is oké. Sterker nog: het is heel waardevol. Want datzelfde brein bracht me op plekken waar ik van droomde. Bij mensen die van me houden om wie ik écht ben. Ik hoefde me niet meer te verstoppen en begon mensen en kansen aan te trekken zonder dat het me moeite kosten. Het leven werd lichter!

Ik heb geleerd om van mijn brein te houden. Van mijn unieke manier van zijn. En dat is wat ik jou ook gun! Dus of je nu deelneemt aan één van mijn momenten van verbinding of groei of gewoon even blijft hangen op mijn website, ik wil dat je dit weet:

Wat jou anders maakt, maakt jou jou. Stop met je verstoppen, want een wereld waarin jij jezelf niet mag zijn, is een wereld die veel te saai is voor mij.

Met liefde,

Anouk